(forma tytułowania)

См. также в других словарях:

• pani — ż I, DCWMs. panini, B. paninią; lm D. pań 1. «kobieta» Starsza pani. Szykowna, wytworna pani. Była tu jakaś pani. 2. «forma grzecznościowa, używana przy zwracaniu się do kobiety lub w wypowiedziach o kobiecie, z którą się nie jest w stosunkach… …   Słownik języka polskiego

• obywatel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i 1. «członek społeczeństwa danego państwa mający określone uprawnienia i obowiązki zastrzeżone przez prawo i konstytucję» Praworządny, stateczny obywatel. Obywatel Polski, Włoch, USA, Hiszpanii. Obywatel francuski. 2.… …   Słownik języka polskiego

• towarzysz — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} osoba towarzysząca komuś, spędzająca z kimś czas; kolega, kompan : {{/stl 7}}{{stl 10}}Bliski, nieodłączny, przygodny, serdeczny,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pan — m IV, DB. a, CMs. u, W. pannie; lm M. owie, DB. ów 1. «mężczyzna; często także o mężczyźnie eleganckim, wykształconym» Starszy pan. Eleganccy panowie. Pan w średnim wieku. Przyszedł jakiś pan. 2. «forma grzecznościowa używana przy zwracaniu się… …   Słownik języka polskiego